Na de lafhartige moordaanslag op Peter R. de Vries hoopten wij zoals zovelen dat hij zou herstellen van zijn verwondingen. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.
Nederland verliest met Peter R. de Vries een markante journalist en strijder voor rechtvaardigheid. Hij was een pionier in de misdaadverslaggeving, die hij op een hoger plan bracht. Hij stelde zijn onafhankelijke journalistieke werk in dienst van de slachtoffers van misdrijven. En hij stond klaar voor mensen die zich in de steek gelaten wisten door degenen die hen juist moesten helpen en beschermen.
Zijn ontijdige dood is in de eerste plaats een tragedie voor De Vries, zijn familie, vrienden en directe collega’s, maar daarnaast hebben we hier te maken met het zoveelste bewijs dat de persvrijheid en daarmee de vrijheid van meningsuiting in Nederland onder druk staat.
Dit incident staat namelijk niet op zichzelf. In Nederland zijn de werkomstandigheden voor journalisten en anderen die zich publiekelijk uitlaten over maatschappelijk controversiële thema’s en gebeurtenissen in de afgelopen jaren verslechterd. Publieke figuren, of het nu verslaggevers, bestuurders of anderen zijn, worden stelselmatig in het openbaar bedreigd, niet alleen met woorden maar ook met geweld.
Mensen als Peter R. de Vries, die zich op het grensvlak van publiciteit en strafrecht kritisch uitspreken over onrechtvaardigheid en crimineel gedrag, lopen extra gevaar. In die omstandigheden is de verleiding voor journalisten, schrijvers en andere publicisten groot om aan zelfcensuur te doen.
We mogen ons echter nooit de mond laten snoeren. Onze vrijheid en de rechtstaat zijn in het geding. De dichtregels van H.M. van Randwijk op het nationaal monument op de Dam blijven onverkort geldig: Een volk dat voor tirannen zwicht zal meer dan lijf en goed verliezen / dan dooft het licht.
Het bestuur van Noorderpers
Anton Buijs, Jorien Bakker, Jan Rozendaal
Dit bericht is een geactualiseerde versie van een kort artikel dat direct na de aanslag op de website van Noorderpers verscheen.
